عاشَق زهر پِياڪَ، وِهُ ڏسِي وِهُسَنِ گھڻو

 عاشَق زهر پِياڪَ، وِهُ ڏسِي وِهُسَنِ گھڻو؛

ڪڙي ۽ قاتلَ جا، هميشہ هيراڪَ؛

لڳين لنؤ، لَطِيفُ چئي، فَنا ڪيا فِراقَ؛

توڻي چِڪَنِنِ چاڪَ، ته به آهَ نه سَلِن عامَ کي.

(شاھ عبداللطيف)

The poison-drinking lovers, lured 

by poison sweet, drink more and more; 

To bitterness of fatal cup, 

the poison-drinkers are inured, 

Though wounds are festering, and uncured, 

no whispers to the vulgar goes. 

(Translated In Verse By Elsa Kazi)